Goede nacht/morgen allen,

rond half drie kwamen Henk en Nel eraan in Ede en Fred had al eea in de gaten die was zwaar kleefaan bij ons. Gezellig met elkaar koffie gedronken met kwarktaart en na een uur iedereen gedag gezegd en Marloes even stevig in de armen gesloten.

Gisteren een goede reis gehad alleen door een groot ongeval en stuk voor ons een half uur vertraging ivm file. Er kwamen in totaal 3 politie wagens, 2 ambulance's en 5 brandweerwagens tussen de stagnerende auto's door. Wat een zwaailichten en lawaai. Het hotel zat inderdaad op circa 300-500 m van de luchthaven, eigenlijk in de binnenring. Ruime hotelkamer en best goed geslapen.

We hadden de wekker op 05.30 u gezet maar waren voor die tijd wakker dus eruit en douchen. Vervolgens de handbagage op de kamer gelaten en met de koffers naar de incheckbalie alwaar de golfset van Kees nog moest worden aangemeld dat bleek online niet gelukt. Lachen we waren niet eens de eersten, wel de tweede in de rij. Alles vrolijk erdoor en onder het toegestane gewicht qua koffers. Toen moesten we de handbagage laten zien. Argh...not. Zij hield de boarding kaarten en wij moesten de golftas elders afgeven en konden daarna rustig gaan ontbijten in het hotel om vervolgens in alle rust de boarding kaarten op te halen. Tot we de golftas wilden afgeven want jawel...de boarding kaart nodig. Kees rende even 100 m terug, tas afgegeven en de kaart weer. Heerlijk ontbeten. Ik vroeg nog aan Kees of hij het vliegen nu ook naders vond dan voor 17 juli ivm MH17. Nee niet echt maar tijdens het scheren dacht hij wel van..ja dat deden die mensen die bewuste ochtend ook!

Kaarten opgehaald en door de douane. Schoenen hoefden niet uit! Armband niet af maar wat wel afging was het alarm! Jawel armen wijd, benen wijd en met een scanapparaat erlangs, zitten been een voor een omhoog en gescand. Ik mocht weer verder. Had ik alles weer werd mijn rugzak eruit gehaald, apart door de scan. Meekomen en openmaken, gedeelte uitpakken en groen licht ik mocht verder.

Om 09.15 was onze vertrektijd maar het liep uit tot 09.35. Tijdens het taxiën voelde ik de passagiers van vlucht MH17 en de tranen stroomden over mijn wangen. Vliegen is nooit meer hetzelfde. Ik doe geen moeite om ze weg te vegen en kijk door de tranen heen naar buiten nadat ik Kees had aangekeken met kleine uitleg. De start gaat prima en we vliegen van Duitsland over Belgie en nog een stukje Zeeland op circa 8 km hoogte wat mij verbaasde omdat het veelal 11-12 km hoogte is. Ik kijk nog eens goed door het raampje en snap het al op die hoogte vliegt een ander vliegtuig wat onze route kruist. Vervolgens stijgen we door naar ruim 11 km hoogte. Na ruim een uur vliegen zitten we tussen Engeland en Ierland en begint het toestel wat te schudden. Dit zijn niet mijn momenten. Ik hoop tegen beter weten in dat het in no time over zal zijn maar de pling laat al van zicht horen. Iedereen moet in de riemen. Vervolgens wordt de programmering onderbroken dat de riemen echt vast moeten. Dit helpt niet voor mijn gemoedsrust. Ik kijk om mij heen en op dat moment klinkt krakerig door de intercom; cabin crew please seated. Mijn hartslag is op dat moment een tikkende tijdbom..ik vind vlliegen opeens helemaal niks aan en snap niet waarom wij zo nodig naar de USA moeten. Dan een korte tijd wat uren lijkt laat ik het los en denk ik zie het wel en...het wordt rustiger. We schudden minder en het wordt zelfs monotoom gesnor. Wat dan niet wordt omgeroepen is dat het personeel weer uit de riemen mag. Was fijn geweest voor in ieder geval mijn gemoedsrust.Oh...hilarisch na ruim 3 uur vliegen schiet een ijselijke gil vanuit mijn grote teen zo mijn keel uit. In een moeite doorsla ik mijn hand voor de mond omdat die nog open staat van de ontdekking. We zijn de navigatie vergeten! Alle adressen hadden we al ingevoerd! Oh shoot. We halen de schouders op en kopen degoodkoopste navigatie morgen in de Walmart. #Proest.Later nog een keer even in de riemen maar verder een heel rustige vlucht gehad en een zeer egale landing. Om 13.40 landden wij op Miami airport.

Daarna op een drafje door de eerste check. ( ben de naam kwijt zo gaar in mijn hoofd..ik vlieg bwv nog ) dan naar de koffers en die van Kees laat erg lang op zich wachten. Zootje was het. Later door de douane en wij moesten opeens rechtsaf terwijl het gros rechtdoor mocht. Wat nu weer. Al onze bagage moest door een scan. Vervolgens de vraag of wij vlees bij ons hadden. Neen. Nou pak alles maar en ga maar door. Pfff.Dan naar de 3e etage voor Alamo en jawel daar ruim een uur in de rij gestaan voor de huurauto. We rijden een Mazda geloof ik. De weg redelijk vlug gevonden op gevoel en daarna een hapje gegeten en nu in de lobby free wifi en dit getikt, nu plaatsen en dan naar bed.

Lieve groet,

Kees en Es