Hallo herfstig Nederland!

Dinsdag ochtend om 05.30 opgestaan en onder de douche. Vervolgens nog even internetten, online de krant lezen etc en dan alles ingepakt wat tot op het laaste moment nog nodig was. De koffer van Kees is boven de 23 kilo en we proppen er wat bij mij in maar dan ga ik eroverheen. Opeens bedenk ik mij dat hij volgens mij tot 32 kilo mag aangezien we member zijn van een paar luchtvaartmaatschappijen bij elkaar waaronder Air Berlin valt. Hij heeft die pas van hem een upgrade gegeven zodat de golftas gratis mee kon en je daardoor ook meer bagage mag meenemen. Toch nog even op internet kijken en jawel zijn koffer mag 32 kilo maximaal wegen. Dus was bij mij erin ging nu weer terug. Dan hebben we nog een uur over en besluiten een blok om te lopen, het is een strakblauwe lucht en de zon schijnt goed met een zacht briesje. Ideaal wandel weer. We lopen 45 min en komen een erg grote vos of misschien wolf tegen. ( lijkt op een herdershond maar is het absoluut niet ) Ik had het beest al gezien maar schonk er eerder op de ochtend geen aandacht aan. Nu probeert een man op gepaste afstand foto's te nemen maar het 'beest' krijgt hem in zijn vizier en gaat er met een snelle looppas maar heel sierlijk vandoor. We komen langs een huis waar een A4 op de deur hangt. Dat kriebelt ons natuurlijk. Vanaf de weg zien we door de grote ramen dat het huis leeg is. We lezen het briefje en er staat dat het huis al leeg staat vanaf iig begin okt. Dan ontdekken we nog een brief die geheel vergeeld is maar nog iets leesbaar en daar staat de datum van begin maart. Blijkbaar hebben ze daar geen sluitend systeem dat ze weten wie de eigenaar is.

Om 09.15 zijn we terug in de villa en dan begint het wachten tot 09.30 want dan zou Philippe komen om de meterstand oa van de elektra die we verbruikt hebben en de check-out. 09.45 nog niemand. We irriteren ons iets want we hebben nog een erg lange dag voor de boeg. Om 09.55 schrijft Kees op de achterkant van het out-check papier dat we een half uur hebben gewacht maar niemand gezien en legt er geld bij en dat bij mogelijke problemen wij die wel van Ine vernemen. Om 10u rijden we weg. Onderweg heb ik de wifi uit maar sms Ine even in een paar zin hoe en wat. Die baalt dat hij te laat was maar snapt ons. We hebben minder elektra verbruikt dan wij berekend hadden en krijgen dat via haar terug. Het is goed zo.

Onderweg naar Miami pauzeren we een keer op een parkeerplaats met toileteenheid en voelen de warmte goed. Na 3 uur rijden komen we aan bij Alamo en ze scannen de barcode op het raam. Doen beide deuren open en zeggen dat het okay is. Prima alles eruit en via de monorail naar de luchthaven. We hebben het overigens enorm getroffen met het weer. Alleen de eerste 2 dagen af en toe een buitje en dat was het. We zijn mooi op tijd en direct aan de beurt om de koffers af te geven. Koffer Kees 26 kilo, Es 22 kilo en de golftas 16 kilo. We lachen er had nog meer meegekunt qua gewicht. Qua volume niet.

Precies om 17.00 uur vliegen we de lucht in. We zitten redelijk achterin en achter een mama met een kindje van circa anderhalf jaar. Toen ik dat zag kreunde ik even waarop Kees vrolijk zei:'Es die is de jankleeftijd voorbij!' Nou dit was dan de uitzondering op de regel. Ik heb veel geduld met kinderen maar deze wenste ik even wat toe. Phoe zodra het eten op was en de lampen gedimd werden in geheel het vliegtuig nam hij zijn moment van een uurtje of anderhalf en later nog een keer. Ik had een halve valium naar binnen gewerkt onder het mom wé gaan slápen. Zeker ook slaap inhalen door alle jeuk. Ik 'lig' net en wil de man achter mij dat ik mijn stoel een stuk naar voren doe omdat meneer zijn knietjes anders zeer doen. Ik ben zo gaar van alles dat mijn Engels, wat al niet echt je-van-het-is het helemaal niet meer toelaat en Kees aangeeft doe het nou maar. Ik kan wel janken. Wat wil het geval nl. Zijn vrouw die naast hem hoort is gaan liggen op de rij daarnaast en bediend 3 lege stoelen. Híj heeft dus daardoor 2 stoelen tot zijn beschikking! Als 'meneer' zijn benen gewoon opzij schuift zijn ze niet in het gangpad, heeft niemand er last van, en doen meneer zijn peozelige knietjes ook niet zeer. Boek dan een andere klasse of een stoel bij een nooduitgang daar kun je dansen als je wilt! Dat echtpaar gedraagt zich nl ook als zijnde klasse. We waren de lucht nog niet in of mw duwde al op de knop voor een stewardess. Dat heeft ze tijdens de vlucht nog zeker 5 x gedaan. Ze kreeg ook een veeg van de stewardess dat mw even geduld moest hebben dat ze niet de enigste was in het vliegtuig! Die zit dacht ik. Ik heb denk ik in een onmogelijke postie anderhalf uur mijn ogen dichtgehad ondanks een hele valium. ( heb de andere helft ook maar geslikt )

We moesten een keer even verplicht in de riemen maar dat was maar een minuut echt nodig. Verder was de verzorging erg goed en kregen we een toilettasje ( ivm de nachtvlucht ) met een oogmasker, tandenborsteltje en tandpasta, vliegsokken en nog iets. ( vergeten wat )

Om 06.40 plaatselijke tijd landden we op de luachthaven van Dusseldorf. Binnen het uur reden we al de parkeergarage uit en om 09.15 uur waren we in Ede. Bijkletsen met Henk en Nel en Fredje was zooooo blij die vrat ons bijna op. De dag doorgekomen met steeds wat doen en om 20u bed in omg wat heeeeeeerlijk. Vanmorgen om 7u er weer uit en vandaag gaat het redelijk. Uit ervaring weten we dat het morgen weer moeilijk zal zijn en vervolgens wordt het steeds wat beter. ( bij mij voelt de jetlag als een griepgevoel zonder de griep daadwerkelijk te hebben. )

Oh we zijn ook nog gecontroleerd middels een veeg over de binnenkant van onze handen op Ebola. Beide goedgekeurd gelukkig.

Groeten,

Kees en Es